ماندن و نگاه داشتن علی در غدیر تاریخى ظلمی مضاعف به علی و غدیر الهی است
به گزارش خبرگزاری برنا، متن یادداشت لیلا اسدی در رابطه با جهان بینی علوی به شرح زیر است:
علی در غدیر تاریخى شکافتن دیوار کعبه است و طفل نوزاد، علی و غدیر تاریخى و انذر عشیرتک الاقربین است، علی و غدیر تاریخى ذکر فتى و ذوالفقار است، علی و غدیر تاریخى داستان خندق و ضربه نهائى برتر از کونین است، علی و غدیر تاریخى جهاز اشتران کنار برکه اى در بیابان و معرفى منتخب الهی و اصلح خلق براى جانشینى پیامبر است، علی و غدیر تاریخى کندن درب خیبر است، علی و غدیر تاریخى تفسیر انفسکم در آیه مباهله است، علی و غدیر تاریخى مشخص شدن ضمیر "کم" در آیه ى تطهیر است.
غدیر تاریخى یوءتون ذکات در رکوع است، علی و غدیر تاریخى محبوس در یک عبا یا نهایتاً در یک خانه ى کوچک ولى پراز نور و مملو از صفا و توحید است، علی و غدیر تاریخى اطعام یتیم و مسکین و اسیر در اوج گرسنگی است، علی و غدیر تاریخى صرفاً نقل تاریخ یک تولد است، که همه آن چه در تاریخ است علی و غدیر است و ذکر و قول علی و غدیر تاریخی ولى " متزلت تام علی علوی " نیست؛ و ناخواهان و بعضاً دشمنان غدیر علوی آرزوى ماندن آنرا در قفسه راکد و غیر پویای تاریخ دارند. یا نهایتاً آن فضایل را دکلمه وار و بی وقفه و با یک نفس در مدح مداحان کم فهم و بعضاً نا فهم است.
اگر فقط به علی و غدیر تاریخی بسنده کنیم یک حوض آب پاک و زلال ولى دست نخورده وراکد است. حبس علی و غدیر در تاریخ و استناد به اسناد و در جا زدن در همان محور، ظلم مضاعف است به علی و غدیر و دور و دور کردن هر چه بیشتر نسل هاست از این خورشید تا به ابد تابان ولى غدیرعلوی جارى در رگهاى انسانیت میراث فکری و فرهنگی عظیم بشریت است. که غدیر عصرى و دوران است و پویا و ملموس و هر زمانی و هر مکانی پیام اخلاق و معنویت علوی در روحانیت اسلام است.
تفسیر بلند عرفانی و عاشقانه از خدا و از جهان، از رابطه خدا با جهان و رابطه انسان با خداست.
نمونه عینى قانون طلائى اخلاق اجتماعی است که فقط در تفسیر علوی از اسلام میتوان یافت: «اجعل نفسک میزاناً فیما بینک و بین غیرک فاحب لغیرک ما تحب لنفسک و اکره له ما تکره لها و استقبح من نفسک ما تستقبحه من غیرک» (همان اصلی که امروز مسیحیت این قدر روی آن تبلیغ میکند و آن را اصل زرین تعلیمات مسیح میداند، و دین شناسان غربی هم به خاطر بی اطلاعی از نسخه علوی اسلام هم آواز با کلیسا میپندارند که آن مختص مسیحیت است و در هیچ دین و آئین دیگری نیست).
جهان بینى علوی این است که؛ هر انسانی «اما اخ لک فی الدین او نظیر لک فی الخلق».
دعاى علوی راز و نیاز محب و محبوب: «الهی ان اخذتنی بجرمی اخذتک بعفوک و ان اخذتنی بذنوبی اخذتک بمغفرتک وان ادخلتنی النار اعلمت اهلها انی احبک».
خداشناسی علوی راه یافتن به حضرت دوست که: «ألست تراه فی وقتک هذا؟». عرفان آن ذوب در محبوب که: «لا حجاب بینه و بین خلقه غیر خلقه».
پیامبر شناسی علوی: «بعث فیهم رسله لیثیروا لهم دفائن العقول».
نظام اجتماعی علوی: «لن تقدس امه لا یؤخذ للضعیف فیها حقه من القوی غیر متعتع».
نظام جنگ و صلحش: «اللهم احقن دمائنا و دمائهم و اصلح ذات بیننا و بینهم».
نگرش تاریخی علوی: «ولا تنقض سنه صالحه عمل بها صدور هذه الامه».
پیامش به انسانها: «لا تکن عبد غیرک و قد خلقک الله حراً
حکومتش بر انسانها: «واجعل العدل سیفک»
احترام آن به آزادی و استقلال فکری: «لا تستوحشوا فی طریق الهدی لقله اهله». اینهاست که تفسیر ما و مکتب فکری ما را از مکتبها و اندیشههای اسلامی دیگر مشخص و ممتاز میکند نه صرف ذکر چند واقعه در گذشته ها، یا چند نقل و روایت که احیاناً میتواند مورد نقد و تشکیک قرار گیرد، یا دعوی وقوع عجائب محیر العقول که امروز نمیتوان بر خرد هیچ انسان فرهیخته تحصیلکرده اى تحمیل کرد. هر کس کمترین آشنایی با گفتمان مذهبی معاصر دنیا داشته باشد میداند که امروز میزان داوری در باره ارزش هر پیام و مکتب، محتوای آن است و درجه توفیق آن در انسان سازی و در ایجاد یک جامعه پاک اخلاقی.
پیام علوی اینهاست نه فقط تبرا و سبّ و لعن چهار ضرب، یا گذاشتن امام در کارگاه معجزه سازی. آیا این خیلی هنرست که تشیع را جوری معرفی کنیم که هانری کربنها آن را بازمانده آئینهای جادو محور ادوار نخستین تاریخ بشریت، با ترکیبی از عقائد مانوی و ثنویت گرا و آرمانهای فرجام باوری و نجات باوری در ادوار متأخرتر، بشناسند و بشناسانند؟ آیا فراهم ساختن بستر این گونه تحلیلها از مکتب پاک اهل بیت علیهم السلام، خدمت به آرمان اهل بیت است؟
و غدیر علوی دستور العمل تفسیر اسماء است و چراغ راه مسیر صیرورت بشر الى الله است.
انتهای پیام/
